Gece Devriyesi ve Gölge Oyunları - Rusça Hikaye

Ночной Дозор И Игра Теней

Он стоял перед огромной картиной. Фигуры выходили из темноты. Свет не освещал их полностью — только части. Лицо, рука, барабан, мушкет. Всё остальное пряталось в тени.

Это не была сцена. Это было движение. Остановка в середине шага. Как будто кто-то сказал: «Стой», — и время подчинилось.

Он смотрел на каждого персонажа. Один поворачивал голову. Другой поднимал руку. Девочка с курицей — почти призрак.

Он не знал всех имён. Но чувствовал: это не просто люди. Это — роли. Каждый нес свою тень, свой свет.

Он подумал о том, как художник управлял светом. Как дирижёр — звуком. Где оставить тьму, где зажечь лицо.

Картина не требовала ответа. Она задавала вопросы. «Кто ты в этом строю?» «Где твоя тень?»

Когда он отошёл, свет в зале показался ярче. Но внутри него осталась темнота. Живая. Думающая. Глубокая.

Noçnoy Dozor i İgra Teney

On stoyal pered ogromnoy kartinoy. Figury vıhodili iz temnotı. Svet ne osveşçal ih polnost’yu — tol’ko çasti. Litso, ruka, baraban, muşket. Vsyo ostal’noye pratalos’ v teni.

Eto ne byla stsena. Eto bylo dvijenie. Ostanovka v seredine şaga. Kak budto kto-to skazal: “Stoy,” — i vremya počinilos’.

On smotrel na kajdogo personaja. Odin povoraçival golovu. Drugoy podnimal ruku. Devoçka s kuritsey — poçti prizrak.

On ne znal vseh imen. No çuvstvoval: eto ne prosto lyudi. Eto — roli. Kajdıy nes svoyu ten’, svoy svet.

On podumal o tom, kak hojujnik upravlyal svetom. Kak dirijer — zvukom. Gde ostavit’ t’mu, gde zajet’ litso.

Kartina ne trebovala otveta. Ona zadavala voprosı. “Kto tı v etom stroю?” “Gde tvoya ten’?”

Kogda on otoshol, svet v zale pokazalsya yarkım. No vnutri nego ostalas’ temnota. Jivaya. Dumayuşçaya. Glubokaya.

Gece Devriyesi ve Gölge Oyunları

Devasa bir tablonun önündeydi. Figürler karanlığın içinden çıkıyordu. Işık onları tamamen aydınlatmıyordu — yalnızca parçaları. Bir yüz, bir el, bir davul, bir tüfek... Gerisi gölgede kaybolmuştu.

Bu bir sahne değil, bir hareketti. Bir adımın ortasında durmuş gibiydi hepsi. Sanki biri “Dur” demişti ve zaman onu dinlemişti.

Her figüre dikkatle baktı. Biri başını çeviriyordu. Diğeri elini kaldırmıştı. Bir tavukla duran küçük kız — neredeyse bir hayalet gibiydi.

İsimlerini bilmiyordu. Ama hissediyordu: bunlar sadece insanlar değildi. Bunlar rollerdi. Her biri kendi gölgesini ve kendi ışığını taşıyordu.

Ressamın ışığı nasıl yönettiğini düşündü. Tıpkı bir orkestra şefi gibi — ses yerine ışıkla. Nereye karanlık, nereye parıltı konulacağını biliyordu.

Tablo cevap istemiyordu. Sorular soruyordu. “Bu dizilişte sen kimsin?” “Senin gölgen nerede?”

Uzaklaştığında, salonun ışığı daha parlak gelmişti. Ama onun içinde karanlık kalmıştı. Düşünen, canlı, derin bir karanlık.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
ночь	noç	gece
дозор	dozor	devriye
тень	ten’	gölge
свет	svet	ışık
сцена	stsena	sahne
движение	dvijenie	hareket
персонаж	personaj	karakter, figür
призрак	prizrak	hayalet
вопрос	vopros	soru
темнота	temnota	karanlık