Voleybol Filesinde Unutulan Sayı - Rusça Hikaye

Очко, Застрявшее В Волейбольной Сетке

Это был третий сет. Счёт был почти равный, и казалось, что каждая подача — как последний шаг перед обрывом. Она стояла на задней линии, мяч в руках, и в груди билось не только сердце, но и всё, что было прожито до этого.

Тренировки в зале без окон. Мелкие синяки на предплечьях. Разбитые колени. Утренние пробежки по стадиону до рассвета. Всё это было там, в её пальцах, сжимающих мяч.

Она сделала шаг вперёд. Бросок. Удар. Мяч пересёк сетку. Взлёт — блок — и удар по их стороне. Она бросилась к мячу. Касание. Подача назад. Новая атака.

Мяч снова в воздухе. Напряжение в зале можно было резать ножом. И вот — ещё один удар. Мяч касается сетки, качается, не решаясь упасть. Замирает. Потом падает... на их сторону.

Свисток. Очко потеряно.

Она опустилась на колени. Не от боли, не от усталости. От тишины внутри. Все кричали, что это была «почти победа». Но она знала: именно такие «почти» запоминаются навсегда.

После матча она осталась в зале. Подошла к сетке, провела по ней рукой. Она всё ещё качалась. Тихо. Почти незаметно.

И в этом колебании — было всё. Усилие. Надежда. И память о том, что мы не всегда выигрываем. Но всегда остаёмся в игре.

Oçko, Zastryavşeye v Voleybol’noy SetkeıEto bıl tretiy set. Sçyot bıl poçti ravnıy, i kazalos’, çto kajdaya podaça — kak posledniy şag pered obrîvom. Ona stoyalа na zadney linii, myaç v rukah, i v grudi bilos’ ne tol’ko serdtse, no i vsyo, çto bılo projito do etogo.

Trenirovki v zale bez okon. Melkiye sinyaki na predpleç’yah. Razbitıye koleni. Utrennie probejki po stadionu do rassveta. Vsyo eto bılo tam, v yeyo pal’tsah, sjimayuşih myaç.

Ona sdelala şag vperyod. Brosok. Udar. Myaç peresyok setku. Vzlyot — blok — i udar po ih storone. Ona brosilas’ k myaçu. Kasaniye. Podaça nazad. Novaya ataka.

Myaç snova v vozduhe. Napryajeniye v zale mojno bılo rezaт’ nojom. İ vot — eşçyo odin udar. Myaç kasayetsya setki, kaçayetsya, ne reşayas’ upast’. Zamirayet. Potom padaet... na ih storonu.

Svistok. Oçko poteryano.

Ona opustilas’ na koleni. Ne ot boli, ne ot ustalosti. Ot tişinı vnutri. Vse kriçali, çto eto bıla “poçti pobeda”. No ona znalа: imenno takie “poçti” zapominayutsya navsegda.

Posle matça ona ostalas’ v zale. Podoshla k setke, provedala po ney rukoy. Ona vsyo eşyo kaçalas’. Tiho. Poçti nezametno.

İ v etom kolebanii — bılo vsyo. Usiliye. Nadejda. İ pamyat’ o tom, çto mı ne vsegda vıigrivayem. No vsegda ostayomsya v igre.

Voleybol Filesinde Unutulan Sayı

Üçüncü setti. Skor neredeyse eşitti. Sanki her servis bir uçurumun kenarındaki son adımdı. Arka çizgide duruyordu, top elindeydi. Göğsünde sadece kalbi değil, bugüne kadar yaşadığı her şey atıyordu.

Penceresiz salonda geçen antrenmanlar. Ön kollarındaki morluklar. Yarılmış dizler. Gün doğmadan önce stadyumda yapılan koşular. Tüm bunlar, topu sımsıkı tutan parmaklarının içindeydi.

Bir adım attı. Topu havaya bıraktı. Vuruş. Top fileyi geçti. Rakip karşıladı, blok yapıldı, yeniden kendi sahalarına düşen topa doğru atıldı. Temas. Top geri gönderildi. Yeni bir atak.

Top tekrar havadaydı. Salondaki gerginlik elle tutulur gibiydi. Son bir smaç. Top fileye çarptı, orada asılı kaldı bir an. Düşecek mi? Kalacak mı? Sonunda… kendi sahalarına düştü.

Düdük çaldı. Sayı gitmişti.

Dizlerinin üzerine çöktü. Ne yorgunluktan, ne acıdan. İçindeki sessizlikten. Tribünler, “neredeyse kazanıyorduk” diye bağırıyordu. Ama o biliyordu: bazı “neredeyse”ler asla unutulmaz.

Maç bittikten sonra salonda kaldı. Fileye yaklaştı. Elini üzerinden geçirdi. Hâlâ hafifçe salınıyordu. Sessizce. Neredeyse görünmezdi.

Ve o titremede her şey vardı: çaba, umut ve o sayı…

Artık sayı değilse bile, bir hikayeydi.

Şimdi Öğrenme Zamanı!

Русский	Okunuşu	Türkçesi
очко	oçko	sayı (voleybol)
сетка	setka	file
волейбол	voleybol	voleybol
мяч	maç	top
атака	ataka	atak
тренировка	trenirovka	antrenman
напряжение	napryajeniye	gerginlik
победа	pobeda	zafer
память	pamyat’	anı, hafıza
касание	kasaniye	temas